Betekenis van:
diacritic
diacritic
Zelfstandig naamwoord
- teken dat zinnen of zinsdelen scheidt
- a mark added to a letter to indicate a special pronunciation
Synoniemen
Hyperoniemen
Hyponiemen
diacritic
Bijvoeglijk naamwoord
- capable of distinguishing
"students having superior diacritic powers"
"the diacritic elements in culture"