Betekenis van:
disobedience

disobedience
Zelfstandig naamwoord
  • het niet luisteren naar bevelen
  • the trait of being unwilling to obey

Hyperoniemen

Hyponiemen

disobedience
Zelfstandig naamwoord
    • the failure to obey

    Synoniemen

    Hyperoniemen

    Hyponiemen


    Voorbeeldzinnen

    1. I was condemned for my disobedience.
    2. He couldn't suffer the slightest disobedience in his men.
    3. Disobedience is the true foundation of liberty. The obedient must be slaves.
    4. wilful disobedience/failure to carry out duties