Betekenis van:
impertinent

impertinent
Bijvoeglijk naamwoord
  • pas ontstaan
  • improperly forward or bold
"impertinent of a child to lecture a grownup"

Synoniemen

Hyperoniemen

impertinent
Bijvoeglijk naamwoord
  • elegant
  • improperly forward or bold
"impertinent of a child to lecture a grownup"

Synoniemen

Hyperoniemen

impertinent
Bijvoeglijk naamwoord
    • not pertinent to the matter under consideration
    "mentioned several impertinent facts before finally coming to the point"

    Synoniemen

    impertinent
    Bijvoeglijk naamwoord
      • characterized by a lightly pert and exuberant quality

      Synoniemen


      Voorbeeldzinnen

      1. Don't be impertinent.
      2. He was impertinent to his father.