Betekenis van:
bondgenoot
bondgenoot (de ~ | meervoud bondgenoten)
Zelfstandig naamwoord
- iemand van gelijke geest; iem. die naast en met een ander of anderen voor een zaak ijvert; medestander
"een bondgenoot [herkennen/hebben] in iemand"
"een bondgenoot in [de politiek]"
Synoniemen
Hyperoniemen
bondgenoot (de ~ | meervoud bondgenoten)
Zelfstandig naamwoord
- medelid van de bond
Hyperoniemen
bondgenoot
Zelfstandig naamwoord
- een andere macht waarmee een afspraak gemaakt is aan dezelfde zijde te zullen strijden
Voorbeeldzinnen
- Duitsland was ooit een bondgenoot van Italië.