Betekenis van:
disharmonie
disharmonie (de ~)
Zelfstandig naamwoord
- toestand waarin men in ernstig conflict is met anderen
"in disharmonie met (elkaar)"
"een disharmonie met (iets anders)"
Synoniemen
- ruzie
- bonje
- herrie
- kif
- kift
- onaangenaamheden
- onaangenaamheid
- onenigheid
- onmin
- stront
- trammelant
- twist
- kwestie
- mot
- onvrede
- heibel