Betekenis van:
flagrant

flagrant
Bijvoeglijk naamwoord
  • op schokkende wijze duidelijk
"Het drong op een flagrante manier tot hen door."
flagrant
Bijvoeglijk naamwoord
  • in hoge mate duidelijk
"in flagrante tegenspraak"
"een flagrante leugen"

Synoniemen

Hyperoniemen