Betekenis van:
gedaante
gedaante
Zelfstandig naamwoord
- een menselijk figuur
"Bovenop de heuvel verscheen een imposant gedaante."
gedaante (de ~ | meervoud gedaantes, gedaanten)
Zelfstandig naamwoord
- vage verschijning
"vreemde gedaanten en wezens"
"een menselijke gedaante doemde op"
Hyperoniemen
gedaante
Zelfstandig naamwoord
- een uitwendige verschijning
"Zeus nam de gedaante van een zwaan aan."
gedaante (de ~ | meervoud gedaanten, gedaantes)
Zelfstandig naamwoord
- lichamelijke gedaante van mens of dier; gedaante, uiterlijk; uiterlijke vorm
"een bepaalde/andere gedaante aannemen"
"in/onder de gedaante van"