Betekenis van:
onderbreking
onderbreking
Zelfstandig naamwoord
- een kort ophouden van bezigheden als pauze
"Het toneel herbegon na een korte onderbreking tijdens dewelke velen naar het toilet gingen."
onderbreking
Zelfstandig naamwoord
- een tijdelijk staken van activiteit door een onverwachte gebeurtenis
"Een onderbreking verstoorde de vergadering."
onderbreking (de ~ | meervoud onderbrekingen)
Zelfstandig naamwoord
- keer dat iets onderbroken wordt
Hyperoniemen
Hyponiemen
Voorbeeldzinnen
- Onderbreking van de procedure
- onderbreking in de stroomvoorziening;
- Tijdvakken van onderbreking
- drie uur zonder onderbreking;
- Termijnen; onderbreking van de procedure
- Reden van de onderbreking (21)
- bericht inzake onderbreking van de treinreis.
- onderbreking van de stroomvoorziening (het langste voorval)
- Het duurtestprogramma wordt zonder onderbreking uitgevoerd.
- (Alleen) tijdens onderbreking van de studie
- De duurproef moet zonder onderbreking worden uitgevoerd.
- de tijdelijke onderbreking van deze beroepswerkzaamheden:
- De duurproef moet zonder onderbreking worden uitgevoerd overeenkomstig onderstaande aanwijzingen:
- De reden van de onderbreking aangeven (ziekte, verlof, werkloosheid, enz.).
- speciaal ontworpen uitlaatsystemen die niet zonder onderbreking verbrandingsproducten uitstoten;