Betekenis van:
oxide

oxide
Zelfstandig naamwoord
  • een verbinding van zuurstof waarin dit element in de oxidatietoestand -2 voorkomt en het geen onderdeel van een complex ion vormt
"De langzame vorming van oxiden van ijzer wordt wel roesten genoemd."
oxide (het ~ | meervoud oxiden, oxides)
Zelfstandig naamwoord
  • bepaalde chemische verbinding

Synoniemen

Hyperoniemen

Hyponiemen


Voorbeeldzinnen

  1. hexadecyldimethylamine-N-oxide
  2. Cyclohexylhydroxydiazen-1-oxide, kaliumzout
  3. Bis(tributyltin)oxide
  4. „bis(tributyltin)oxide
  5. N,N-dimethyldocosylamine-N-oxide
  6. N,N-dimethyldecylamine-N-oxide
  7. nitrilotris(methaanfosfonzuur)-N-oxide, trikaliumzout
  8. N,N-dimethyltetradecylamine-N-oxide
  9. N,N-dimethyloctadecylamine-N-oxide
  10. INEOS Oxide Ltd, Antwerpen, België
  11. N,N-dimethyloleyl-N-oxide
  12. mangaan(II)oxide, ijzercarbonaat, kopercarbonaat
  13. Pyridine-2-thiol-1-oxide, natriumzout
  14. IJzeroxide-zwart ijzer(II,III)oxide
  15. benzhydryl-6-(4-methylbenzamido)penicillanaat-4-oxide