Betekenis van:
redenering

redenering
Zelfstandig naamwoord
  • het proces waarmee men van een aantal argumenten, premissen of axioma's tot een standpunt of conclusie komt
"Zijn redenering zette de andere leerlingen aan het denken."

Voorbeeldzinnen

  1. Deze redenering kan niet worden volgehouden.
  2. De Franse autoriteiten betwisten deze redenering.
  3. Deze redenering kan niet worden aanvaard.
  4. Dezelfde redenering gaat op voor zowel registratiekosten als publicatiekosten.
  5. De Commissie is het niet eens met deze redenering.
  6. De Commissie gaat niet mee in de redenering van Duitsland.
  7. Een vergelijkbare redenering geldt ook voor de testbaan te Cutro.
  8. De redenering hierachter is dat opleiding de prestaties en de veiligheid verhoogt.
  9. Italië betoogt dat dezelfde redenering in Beschikking nr. 2006/513/EG is gevolgd;
  10. Deze redenering geldt ongeacht het feit of het betrokken product geschikt is voor prijsverbintenissen.
  11. Deze redenering gaat slechts op wanneer lidstaten goederen of diensten voor eigen gebruik kopen.
  12. De Commissie heeft in haar Beschikking 2006/513/EG een gelijksoortige redenering gevolgd.
  13. Wat het verenigbare deel van de lening betreft, geldt dezelfde redenering als voor de eerste lening.
  14. Bij de inleiding van de formele onderzoeksprocedure wees de Commissie op twee problemen in deze redenering.
  15. Een dergelijke redenering is geaccepteerd in Beschikking 2007/612/EG (zie overweging 44).