Betekenis van:
vermoeden

vermoeden
Zelfstandig naamwoord
  • een waarschijnlijke waarheid
"Een vermoeden is een bewering waarvan men denkt dat deze waar is, zonder daarvan zeker te zijn."
vermoeden
Zelfstandig naamwoord
  • een stelling zonder bewijs
"In de wiskunde is een vermoeden een wiskundige uitspraak waarvan wiskundigen denken dat deze waar is, terwijl er nog geen sluitend bewijs voor gevonden is."
vermoeden
Werkwoord
  • een gedachte koesteren waarvan men niet zeker is maar die een zekere waarschijnlijkheid inhoudt
"Resistentie werd vermoed in ten minste een aantal gevallen."

Voorbeeldzinnen

  1. Ze beloven ons gouden bergen, maar ik heb zo het vermoeden dat we op de vervulling van die beloften kunnen wachten tot de dag dat Pasen en Pinksteren op één dag vallen.
  2. Vermoeden van overeenstemming
  3. Vermoeden van auteursschap of houderschap van rechten
  4. Maatregelen bij vermoeden van niet- naleving
  5. Vermoeden van overeenstemming en geharmoniseerde normen
  6. Vermoeden van geldigheid — Verweer ten gronde
  7. Geen specifieke tekenen, geen officieel vermoeden
  8. inlichtingen over intracommunautaire transacties waarbij een vermoeden van onregelmatigheden bestaat;
  9. situaties waarin een vermoeden van niet-naleving bestaat;
  10. datum van het eerste vermoeden van de ziekte;
  11. Richtsnoeren bij een vermoeden van AI op een bedrijf
  12. status van de intracommunautaire inbreuk (geverifieerd, redelijk vermoeden),
  13. het Agentschap heeft redenen om te vermoeden dat:
  14. Vermoeden betreffende het voldoen aan voorwaarden inzake verblijfsduur
  15. Test het monster bij een vermoeden van concurrentie of antagonisme met een andere test opnieuw.