Betekenis van:
vlakte

vlakte (de ~ | meervoud vlakten, vlaktes)
Zelfstandig naamwoord
  • terrein; uitgestrekt gebied met nauwelijks tot geen relief
"een uitgestrekte vlakte"
"een kale/dorre/onvruchtbare vlakte"

Synoniemen

Hyperoniemen

Hyponiemen

vlakte
Zelfstandig naamwoord
  • gebied met weinig of geen hoogteverschillen
"Bij Denver eindigt de vlakte en begint het Rotsgebergte."

Werkwoord

vlakte
een vervoeging van vlakken

Voorbeeldzinnen

  1. Ligging (bijv. op heuvel, in de vlakte, expositie):
  2. De verscheidenheid aan Elzashoningsoorten houdt rechtstreeks verband met die van de ecosystemen: de Elzas wordt gekenmerkt door zijn berglandschap met naaldbomen, zijn heuvels en plateaugebied met wijngaarden, weilanden en beuk- en kastanjebossen, en een vlakte met akkers en weiland.