Betekenis van:
waterkant

waterkant
Zelfstandig naamwoord
  • daar waar land ophoudt en een water, zoals beek, rivier, meer of kanaal begint
"We hebben heerlijk een middagje aan de waterkant gezeten."
waterkant (de ~)
Zelfstandig naamwoord
  • land langs water; waterkant; grond langs het water; oever
"aan/langs de waterkant"

Synoniemen

Hyperoniemen